İzmir’de tek başıma hiç Eshot otobüsünde bulunmamıştım. Haftanın ilk günü işten sonra Alsancak’a gitmek için Bornova’dan atladım otobüse. Aydın’dan yeni geldiğim için kent kart almamıştım henüz. Şoföre 10 lira verdim bozar belki diye, bozuk parası yokmuş. Bana dedi git karşıdaki marketten bozdur gel. Neyse bozdurdum geldim parayı verdim şoföre. Ben tabi nerde ineceğimi bilmediğim için parayı verirken, şoföre Alsancak cami durağında ineceğimi söyledim. Şoför bir şey demedi. Ben hemen şoförün yanındaki tekli koltuğa oturdum. Gidiyoruz yolda, git git gelmedik daha, Alsancak yazısını görmedim hiç. Ben şoföre doğru uzattım kafayı:

–          Alsancak cami durağına daha var mı?

Şoför de takmış gözüne güneş gözlüğünü, yola bakıyor, hiç bir tepki vermedi. Ben kendi kendime dedim herhalde duymadı ya da duymamazlığa vurdu. Neyse aradan 1-2 dk. geçti ben tekrar sordum. Bu sefer şoför de aynadan bakıyor bana ben de tabi aynaya bakarak sordum.

–          Alsancak cami durağına daha var mı?

Şoförün cevabı evlere şenlikti:

–          Daha bir hafta var

Duyanlar arkada gülmekten koptu tabi. Ben de ne yapayım gülümsedim yerime oturdum. Daha sonra sesimi çıkartmadım. Sonra durağa geliyormuşuz sanırım. Şoför dedi ki

–          Cami durağına 1-2 gün kaldı.

Ben sırıtıyorum tabi şoför de sırıtıyor. Öylelikle geldim cami durağına…

İzmir de böyle güzel bir anım oldu :-))